Selasa, 18 Oktober 2011

Istighfar lan Taubat

Kautamaan Istighfar lan Taubat السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَاكَاتُهُ الحَمْدُ لله 2 الَذِى قاَئِلْ فىِ كِتَابِهِ ْالكَرِيْمِ, وَتُوْبُوْا إِلىَ اللهِ جَمِيْعاً أَيُّهَا اْلمُؤْمِنُوْنَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُوْنَ, أَشْهَدُ أَنْ لاَ اِله إِلاَّ الله وَحْدَه لاَ شَرِيْكَ لَه رَحِيْمٌ لِّلْمُؤْمِنِيْنَ وَلِلْخَائِفِيْن اَمَاناً. وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدً رَسُوْلُ الله عَبْدُهُ وَرَسُوْلُه أُوْتِىَ اْلقُرْآن. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى سَيِّدِناَ مُحَمَّد وَعلَى آلِه وَأَصْحَابِه وَسَلِّمْ تَسْليِمْاً كَثِيْرًا. أَمَّا بَعْدُ – فَيَا عِبَادَ اللهِ ! إِتَّقُوْا اللهَ حَقَّ تُقَاتِه وَلاَ تَمُوْتُنَّ إِلاَّ وَأَنْتُمْ مُسْلِمُوْنَ. وَقَدْ فَازَ اْلمُتَّقُوْن وَأَطِيْعُوْا لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُوْنَ. Hadirin sidang jum’at ingkang dipun mulyaaken dening Allah SWT. Monggo samiyo nambahi takwa dumateng gusti Allah SWT kanthi nebihi awisan-awisanipun lan nglampahi punopo ingkang dipun dawuhaken. Lan kito sedoyo sampun ngantos pejah kejawi netepi agami Islam lan pejah ingkang khusnul khotimah (sahe wonten akhiripun). Kito sedoyo kawulane Allah SWT, kedah mangertos, bilih anak turunipun Nabi Adam Alaihi Salam., meniko salah satunggalipun makhluk Allah ingkang dipun kepung kaliyan pinten-pinten mungsuh, ingkang arupi syaiton, jin lan manungso. Ingkang sedoyo kolo wau mahes-mahesi utawi ngapik-ngapiki dateng barang ingkang awon. Lan ngawonaken barang ingkang sahe. Ing mongko piyambakipun sareng-sareng kaliyan nafsunipun menungso ingkang selalu ngajak dateng perkawis awon. Ananging kaliyan sedoyo kolo wau Gusti Allah dadosaken alat ingkang kangge merangi, inggih puniko, taubat dumateng Allah SWT sarono nyuwun pitulunganipun Allah SWT. Kados pangendikanipun Allah SWT wonten al-Qur’an: وَاعْتَصِمُوْا بِالله هُوَ مَوْلاَكُمْ فَنِعْمَ اْلمَوْلىَ وَنِعْمَ النَّصِيْرُ Ingkang artosipun: “ Podho gondelano siro kabeh marang tali agamane Allah, sak estunipun Allah SWT iku bendoro siro kabeh, mongko sak bagus-baguse bendoro iku Allah lan sak bagus-baguse dzat kang nulungi iku Allah SWT”. Pramilo sinten kemawon tiyang ingkang ngelampahi perkawis ingkang awon utawi maksiyat supados engal-enggal taubat marang Gusti Allah lan nyuwun pengapunten dateng Allah lajeng dipun sarengi kaliyan amal ingkang sahe soho nebihi dateng perkawis ingkang awon kolo wau. Keranten sedoyo perkawis ingkang sahe puniko saged ngelebur perkawis ingkang awon utawi maksiyat. Kados dawuhipun Allah wonten al-Qur’an : وَمَنْ يَعْمَلْ سُوْأً أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ يَسْتَغْفِرِ اللهَ يَجِدِ اللهَ غَفُوْرًا رَحِيْماً Artosipun kirang langkung: “ Sing sopo wonge ngelakoni olo utawi nganiyoyo tumrap awake dewe nuli podo nyuwun ngapuro marang Gusti Allah, mongko bakal nemu dzat kang akeh pengapuro lan welase”. Hadirin sidang jum’at ingkang dipun mulyaaken dening Allah SWT. Pancen taubat ingkang saestu, meniko saged ngelebur dateng amal awon ingkang dipun lampahi. Kados pangendikanipun Kanjeng Nabi Muhammad SAW: التَّائِبُ مِنَ الذَّنْبِ كَمَنْ لاَ ذَنْبَ لَهُ Artosipun: “ Wong kang taubat iku koyo dene wong kang ora ono dosane (ora duweni doso)”. Dene doso puniko wonten ingkang alit lan wonten doso ingkang ageng. Ananging kita kedah yakin bilih pengapuranipun Allah puniko langkung ageng tinimbang dosa kita. Sak ageng-agengipun dosa kita menika taksih langkung ageng pangapuranipun Allah. Alhasil manawi wonten tiyang nyono bilih doso puniko mboten saged dipun ngapuro dening Allah SWT, tiyang ingkang mekaten puniko berartos kagolong tiyang ingkang putus asa saking rohmatipun Allah, ing mongko putus asa puniko kagolong doso ingkang ageng. Kanjeng Nabi SAW dawuh: لاَ تَيْئَسُوا مِنْ رَوْحِ اللهِ Artosipun: “ Ojo podo putus asa siro kabeh saking rohmatipun Allah SWT”. Ananging sedoyo kolo wau mboten ateges gegampang dateng pengapurane Gusti Allah, selajeng tansah nindaaken maksiyat lan duroko dateng Allah SWT, puniko boten. Balik monggo poro kaum muslimin sedoyo sami mangertoso..!! Bilih ingkang nami taubat inggih puniko mareni agawe maksiyat tumuju toat marang Gusti Allah. Boten namung dipun ucapaken wonten ing lisan kemawon. Ananging ugi kedah kita wujudaken kelawan nambahi taqwa dumateng Allah kanti syukur atas sedaya nikmatipun. Lan taubat puniko ugi wonten syarat-syaratipun, 1. Kedah niyat nilaraken utawi nebihi dateng maksiyat / doso, lan nebihi dateng perkawis ingkang dumugeaken dateng doso utawi maksiyat 2. Anggetuni dateng doso ingkang sampun dipun lampahi lan isin dateng Allah SWT menawi ngelampahi malih. 3. Kedah kagungan sejo mboten mangsuli dateng perkawis ingkang dipun larang / awisi dening Allah SWT 4. manawi doso ingkang dipun taubati meniko berhubungan kaliyan hak-hakipun sesami manungso puniko inggih langkung rumiyen nyuwun ngapunten. Manawi hubunganipun kaliyan bondo dunyo inggih puniko nyuwun halalipun utawi ngijoli dateng bondo kolo wau. Manawi kesalahanipun wonten hubunganipun kaliyan kahurmatan, kadosto, adu-adu, fitnah, ngrasani olo, nganiyoyo tiyang sanes, meniko kedah nyuwun ngapunten dateng tiyang ingkang berhak. Lan sak mantunipun taubat kedah merubah tindak lampahipun, tegesipun damel bagus utawi mboten wangsuli maleh danten pinten-pinten kesalahan ingkang sampun kasebat wonten ngajeng. Poro hadirin sedoyo ingkang kawulo mulyaaken. Sak mantunipun kito mangertos bilih doso punopo kemawon kejawi dosonipun musyrik utawi nyekutoaken Allah, saged dipun taubati. Milo sumonggo engal-enggal kito ngelampahi taubat mumpung dereng dumugi ajalipun (sedo). Sebab ajal kito sedoyo puniko boten ngertos kapan dumuginipun. Lan manawi sampun dumugi puniko boten saged dipun semayani. Kados dawuhipun Allah wonten ing al-Qur’an: إِذاَ جاَءَ أَجَلُهُمْ فَلاَ يَسْتَأْخِرُوْنَ سَاعَةً وَلاَ يَسْتَقْدِمُوْنَ Artosipun: “ Nalikone ajal utawi pati poro manungso iku wus teko, mongko poro menungso iku mau ora biso jaluk wektu di akhirake utawi di dhisiake. Pramilo monggo, sepindah malih mumpung lawang taubat taksih dipun bikak, enggal-enggal kito ngelampahi taubat. Jalaran manawi sampun dipun tutup, badhe taubat ingkang kados pundi, tetep mboten saged dipun ketrami kaliyan Allah SWT. Dene bates utawi tutup ipun lawang taubat inggih puniko kados dawuhipun kanjeng Nabi Muhammad SAW: إِنَّ اللهَ يَقْبَلُ تَوْبَةَ اْلعَبْدِ مَالَمْ يُغَرْغِرْ Artosipun: “ Sak temene Gusti Allah iku bakal nerimo taubat kawulani selagine nyawane durung ono gorokan” Dalam hal menika Rasulullah SAW sampun ngingetaken dating para sahabatipun supados senantiasa inget dating pejah. Dipun kisahaken salah setunggaling dinten Rasulullah mios dating mesjid. Lanjeng piyambakipun semerap wonten tiyang-tiyang ingkang sami ngobrol lan ngguyu2 rame. Lajeng Rasulullah dawuh "ilingo mati . Demi Zat kang nyawaku ing dalem kuasaNe, ing yen to sira kabeh ngerti opo kang tak weruhi, yekti sira kabeh bakal saitik olehmu ngguyu lang akeh2 olehmu nangis." Ternyata inget pejah menika efektif dadosaken kita kados-kados gadahi rem ingkang pakem saking andamel dosa lan nganingoyo. Akibatipun wonten pundi kemawon, kapan kemawon kita bade terarah ngelampahi sedaya hal ingkang bermanfaat. Kados menawi mirengaken music, tentu bade mirengaken lagu ingkang bermanfaat, kados nasyid, kasidah, shalawatan atawin murottal Al Qur’an. Mboten buang-buang waktu kangge mirengaken music ingkang mboten wonten maknanipun. Sehingga menawi sak wanci-wanci malaikat Izrail datang menjemput kita saat menika, alhamdulillah kita sedang dalam kondisi enget dumateng ALLOH. Menikolah khusnul khatimah. Pungkasan ingkang sae. Akhiripun, mugi2 kita dipun golongaken ALLOH SWT dados tiyang ingkang pinaringan karunia khusnul khatimah. Amin! *** اَعُوْذُ باِلله مِنَ الشَّيْطاَنِ الرَّجِيْمِ بِسْمِ الله الرَّحْمنِ الرَّحِيْمِ. يآ اَيُّهاَ الَّذِيْنَ آمَنُوْا لاَ تُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَلاَ أَوْلاَدُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللهِ, وَمَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ اْلخاَسِرُوْنَ. وَأَنْفِقُوْا مِمَّا رَزَقْناَكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتَِى أَحَدَكُمُ اْلمَوْتُ فَيَقُوْلُ رَبِّ لَوْلاَ أَخَّرْتَنِى إِلَى أَجَلٍ قَرِيْبٍ, فَأَصَّدَّقَ وَأَكُنْ مِنَ الصَّالِحِيْنَ, وَلَنْ يُأَخِّرُ اللهَ نَفْساً إِذاَ جاَءَ أَجَلُهاَ وَاللهُ خَبِيْرٌ بِمَا تَعْمَلُوْنَ . باَرَكَ اللهُ ليِ وَلَكُمْ فيِ ْالقُرْآنِ اْلعَظِيْمِ - وَنَفَعَنيِ وَإِياَّكُمْ بِمَا فِيْهِ مِنَ اْلآياَتِ وَالذِّكْرِ اْلحَكِيْمِ - وَتَقَبَّلَ مِنيِّ وَمِنْكُمْ تِلاَوَتَهُ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيْعُ اْلعَلِيْم – أَقُوْلُ قَوْليِ هَذَا وَاسْتَغْفُرُ اللهَ اْلعَظِيْم ليِ وَلَكُمْ وَلِسَائِرِ اْلمُسْلِمِيْنَ وَاْلمُسْلِمَات وَاْلمُؤْمِنِيْنَ وَاْلمُؤْمِنَات فَاسْتَغْفِرُوْهُ إِنَّهُ هُوَ اْلغَفُوْرُ الرَّحِيْمِ.

Sabtu, 24 September 2011

Berbakti pada kedua orang tua

السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَاكَاتُهُ الحَمْدُ لله 2 الَذِى أَمَرَناَ أَنْ لاَ نَعْبُدَ إِلاَّ إِياَّهُ. وَأَمَرَناَ كُلاًّ مِناَّ بِإِحْسَانِ وَالِدَيْهِ. أَشْهَدُ أَنْ لاَ اِله إِلاَّ الله وَحْدَه لاَ شَرِيْكَ لَه رَحِيْمٌ لِّلْمُؤْمِنِيْنَ وَلِلْخَائِفِيْن اَمَاناً. وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدً رَسُوْلُ الله عَبْدُهُ وَرَسُوْلُه . القَائِلُ لاَ يَجْزِى وَلَدٌ وَالِدَهُ إِلاَّ يَجِدَهُ مَمْلُوْكاً فَيَشْتَرِيَهُ لِيُعْتِقَهُ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى سَيِّدِناَ مُحَمَّد وَعلَى آلِه وَأَصْحَابِه حَمْلَةُ ْالهُدَى وَاْلبَيَان. أَمَّا بَعْدُ – فَيَا عِبَادَ اللهِ ! إِتَّقُوْا اللهَ حَقَّ تُقَاتِه وَلاَ تَمُوْتُنَّ إِلاَّ وَأَنْتُمْ مُسْلِمُوْنَ. وَقَدْ فَازَ اْلمُتَّقُوْن وَأَطِيْعُوْا لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُوْنَ. Hadirin sidang jum’at ingkang minulyo. Sak mantunipun muji dumateng Alloh soho maos sholawat konjuk dateng junjungan kito Nabi Agung Muhammad SAW., kulo wasiat dumateng panjenengan sedoyo, khususipun pribadi kulo piyambak, monggo samiyo nambahi takwa dumateng Allah SWT kanthi nebihi awisan-awisanipun lan nglampahi punopo ingkang dipun dawuhaken. Lan kita kedah mangertos bilihkito sedoyo wonten ing alam dunyo puniko dipun ciptaaken dening Allah SWT mboten sanes inggeh namung ngabekti lan ngabekti dumateng perintahipun Allah SWT. Artosipun sedoyo gerak lampah kito, tumindak kito, pangendikan soho pendamelan kito wonten dunyo meniko kedah dipun landasi minongko bukti ngemawulo lan raos syukur dumateng Allah. Allah SWT sampun ngendika: وَماَ خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ اْلإِنْسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُوْنِ Ingkang artosipun: “Aku ora ndadeake bongso jin lan manungso kejobo supoyo ngemawulo maring Ingsun (Allah SWT”) Allah ugi ngendiko wonten ing surat An-Nisa’ 36: Artosipun: “ Ngabektiyo siro kabeh marang Allah SWT lan ojo siro kabeh pisan-pisan nyekutoake Allah marang liyane lan gaweo kabecikan marang wong tuwo lor, kerabat, anak-anak yatim, wong-wong fakir miskin, tonggo kang cedak lan adoh, konco akrab, ibnu sabil lan hamba sahayamu. Sak temene Allah iku ora seneng tumrap wong kang sombong bangga marang awak dewene”. ( Qur’an surat an-Nisa : 36). Sak mantunipun Allah merintah ngabekti dumateng Allah piyambak, lajeng dipun susul kaliyan perintah ngabekti dumateng tiyang sepah kekalih, lan meniko wajib kito lampahi kanti ikhlas. Kido sedoyo ngibadah ngeparek dumateng Allah SWT keranten nyukuri dumateng pinten-pinten kenikmatan ingkang katah sanget cacahipun. Allah meniko Moho Welas Asih dateng hambanipun ingkang taat utawi hamba ingkang agawe maksiyat dumateng Allah. Sedoyo kemawon dipun paringi rizky saking Allah SWT. Lan manawi kito penggalih, raos welas, raos asih ingkang ageng, ingkang kiro raosaken, sak mantunipun saking Allah, meniko raos welas asihipun tiyang sepah kekaleh marang putranipun. Pramilo kanthi meniko, bektos dumateng tiyang sepuh kekalih dumawah persis sak mantunipun bekti dumateng Allah SWT. Kito saged mangertosi rekasanipun ibu naliko ngandut. Sak sampunipun maos medal kanti ketar ketir ngadepi toh nyowo. Lajeng sak mantunipun lahir kanthi ikhlas dahar ingkang sarwo pahit, supados putranipun tetap sehat wal afiyat. Naliko tiyang sepuh sare, wungu sebab mirengaken tangisipun bayi lan sak panunggalanipun. Semanten ugi bapak ngupados nafkah soho biaya ingkang halal ingkang mboten etangan. Kulit rumiyen kuning lajeng dados ireng gelengseng, badan rumiyen ageng kadang kantun balung kaliyan kulit. Sebab ngeraosaken ewotipun pados nafaqoh. Pramilo meniko kito wajib ngabekti dumateng tiyang sepah kekalih lan jagi hak-hakipun . Allah sampun dawuh wonten ing surat Luqman: 14: Ingkang artosipun: “ Lan tak perintahake marang menungso kabeh supoyo agawe becik marang wong tuwo lorone, ibune wis ngandut kanthi lemes lan tambah-tambah, lan nyapih sak wuse 2 tahun, syukuro marang Aku (Allah) lan marang wong tuwo loromu, lan namung marang Aku ( Allah) siro bali”. ( Qur’an Surat Lukman: 14). Dipun riwayataken sangking Abdullah bin Mas’ud bilih panjenenganipun nate ngendiko: “ Aku matur marang kanjeng nabi Muhammad SAW.: Amal punopo ingkang paling dipun remeni dening Allah SWT? Kanjeng Nabi Muhammad jawab: Nglakoni sholat ono ing wektune. Aku matur: lajeng menopo maleh? Jawabane nabi: Bekti marang wong tuwo loro. Aku matur: Lajeng menopo? Kanjeng Nabi jawab: jihad fi sabilillah”. Wonten hadits ugi dipun sebataken ingkang artosipun kirang langkung: “Ciloko…ciloko…ciloko wong kang menangi wong tuwone wis tuwo salah sijine utowo karo-karone, nanging deweke ora iso mlebu surgo.” Milo manawi tiyang sepuh kito sami taksih sugeng kedah kito mulyaaken, taat marang perintahipun ingkang boten nyimpang saking syari’at Islam. Nebihi sedoyo ingkang dadosaken kuciwo, ampun ngantos kikir utawi kalah kaliyan bojo istrinipun, sehinggo nglirwaaken tiyang sepah. Dipun riwayataken ingkang isinipun kirang langkung, bilih wonten tiyang jaler sowan dateng kanjeng nabi Muhamad SAW lan matur: “ Ya rasulullah, kulo gadah bondo lan anak, sarto bapak kulo kepingin nelasaken bondo dunyo kulo”. Lajeng kanjeng Nabi Muhammad SAW nimbali tiyang sepuhipun, tiyang sepuhipun sampun sepuh sanget, rasulullah ngendiko dateng tiyang sepuh kolo wau ngengingi dakwaan saking putronipun. Tiyang sepuh wau jawab: “ Allah tansah nambahi pengertian lan keyakinan dumateng kulo, nopo niku leres Ya Rasulullah?” rasulullah dawuh: “ Ceritakno..!!. lajeng tiyang sepuh wau cerito:” Siro tak wenehi pangan naliko siro cilik lan tak upokoro. Siro diwenehi omben-omben kanthi katresnan. Naliko siro loro, wektu bengi aku ora iso turu lan ngeroso gersah, aku wedi lan kuwatir siro mati. Aku ngerti yen mati iku kepastian saka Allah SWT, koyo-koyo aku kang keno dudu siro. Mataku dlewer kebak luh. Naliko siro dewoso lan tumeko marang puncak kang dadi pengarep-arepku, siro wales kanthi kekerasan lan bengis., koyo-koyo siro kang aweh kenikmatan yen siro ora anggateake hakku, mongko bapak siro kudu nglakoni koyo kang dilakoni tonggo.” Lajeng Rasulullah matur lan ngendiko: “ Ora ono watu lan lemah kang ngerungu ucapane wong iki kejobo lemah lan watu mau nangis. “ Lajeng Rasulullah nyepeng rasukanipun anakipun tiyang sepuh wau lan ngendiko: “ Siro lan kabeh bondomu iku duweke bapakmu.” ( HR. Ibnu Majah, Ath-Thobroni, lan al-Bazzar). Ahli jum’at Ingkang Tinuhu kinebekten Manawi tiyang sepu sedo, caranipun bekti tansah nyuwunaken pangapunten wonten ngarsanipun Allah. Manawi tiyang sepuhipun Islam, nglangsungaken wasiatipun lan nyambung kekeluargaan ingkang mboten waged dipun sambung kajawi kanthi tiyang sepuhipun, ugi ngurmati rencangipun tiyang sepah kekalih. Allah sampun ngendiko wonten ing surat at-Taubah ayat 113: Artosipun: “ Ora keno kanggone Nabi lan wong-wong kang podho iman njaluake pengapuro marang Allah kanggo wong-wong musyrik senajan wong musyrik iku mau kerabat, sak wise jelas tumrap deweke yen wong-wong musyrik mahu penghuni neroko jahannam”. Al-Qur’an Surat at-Taubah 113). Hadirin sidang jum’ah ingkang minulya, monggo sekedap kita angen-angen: - Tiyang sepuh kita selalu bangga-banggaaken kita, napa kita nggih saget dados kebanggaan kekalihipun? - Tiyang sepuh kita selalu dongaaken kita, napa kita nggih selalu dongaaken kekalihipun? - Tiyang sepuh kita selalu berkorban kangge kita, napa kita nggih sampun berkorban kangge kekalihipun? - Tiyang sepuh kita selalu berusaha mbahagiaaken kita, napa kita nggih sampun selalu berusaha mbahagiaaken kekalihipun? - Tiyang sepuh kita ngeramut kita ngantos dewasa, tanpa nate mengeluh sambat, tapi napa kita sampun berusaha nyembulih, mbales kanti bekti dateng Allah, shalat gangsal wekdal kanti istiqamah, dongaaken kekalihipun sehingga tiyang sepuh kita senantiasa dipun rahmati lan dipun kasihi dening Allah SWT Minongko akhir khutbah, monggo kito tansah enget bilih ridhonipun Allah meniko tergantung ridhonipun tiyang sepah kekalih, semanten ugi bendunipun Allah wonten bendunipun tiyang sepah kekalih. Perlu kita mangertosi bilih berbakti dateng tiyang sepuh menika bade mbukak langit lan ngeluberaken rezeki, keranten donganipun tiyang sepuh estu ndamel rezeki kita melimpah, nanging atos-atos, mekaten ugi kosok wangsulipun. Menawi kita mboten bekti dateng tiyang sepuh rezeki kita bade seret, lan urusan-urusan kita bade ruwet. Milo manawi tiyang sepuh kito sami taksih sugeng kedah kito mulyaaken, taat marang perintahipun ingkang boten nyimpang saking syari’at Islam. Mugi-mugi kito kagolong tiyang ingkang taat dumateng Allah lan tiyang sepah kekalih. اَعُوْذُ باِلله مِنَ الشَّيْطاَنِ الرَّجِيْمِ بِسْمِ الله الرَّحْمنِ الرَّحِيْمِ. وَقَضى رَبُّكَ أَنْ لاَ تَعْبُدُوْا إِلاَّ إِياَّهُ وَباِلْوَالِدَيْنِ إِحْساَناً إِماَّ يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ اْلكِبَرَ أَحَدَهُمَا أَوْ كِلاَهُمَا أُفٍّ وَلاَ تَنْهَرْهُماَ وَقُلْ لهَمُاَ قَوْلاً كَرِيْماً. باَرَكَ اللهُ ليِ وَلَكُمْ فيِ ْالقُرْآنِ اْلعَظِيْمِ - وَنَفَعَنيِ وَإِياَّكُمْ بِمَا فِيْهِ مِنَ اْلآياَتِ وَالذِّكْرِ اْلحَكِيْمِ - وَتَقَبَّلَ مِنيِّ وَمِنْكُمْ تِلاَوَتَهُ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيْعُ اْلعَلِيْم – أَقُوْلُ قَوْليِ هَذَا وَاسْتَغْفُرُ اللهَ اْلعَظِيْم ليِ وَلَكُمْ وَلِسَائِرِ اْلمُسْلِمِيْنَ وَاْلمُسْلِمَات وَاْلمُؤْمِنِيْنَ وَاْلمُؤْمِنَات فَاسْتَغْفِرُوْهُ إِنَّهُ هُوَ اْلغَفُوْرُ الرَّحِيْمِ.

Minggu, 13 Maret 2011

KHUTBAH IDUL FITRI

MEMBANGUN MANUSIA SEUTUHNYA

السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَاكَاتُهُ
الحَمْدُ لله ,الحَمْدُ لله الَذِى قاَئِلْ فىِ كِتَابِهِ ْالكَرِيْمِ, وَتُوْبُوْا إِلىَ اللهِ جَمِيْعاً أَيُّهَا اْلمُؤْمِنُوْنَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُوْنَ, أَشْهَدُ أَنْ لاَ اِله إِلاَّ الله وَحْدَه لاَ شَرِيْكَ لَه رَحِيْمٌ لِّلْمُؤْمِنِيْنَ وَلِلْخَائِفِيْن اَمَاناً. وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدً عَبْدُهُ وَرَسُوْلُه أُوْتِىَ اْلقُرْآن. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى سَيِّدِناَ مُحَمَّد وَعلَى آلِه وَأَصْحَابِه وَسَلِّمْ تَسْليِمْاً كَثِيْرًا.
أَمَّا بَعْدُ – فَيَا عِبَادَ اللهِ ! إِتَّقُوْا اللهَ حَقَّ تُقَاتِه وَلاَ تَمُوْتُنَّ إِلاَّ وَأَنْتُمْ مُسْلِمُوْنَ. وَقَدْ فَازَ اْلمُتَّقُوْن وَأَطِيْعُوْا لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُوْنَ.

Hadirin kaum muslimin, jamaah shalat Idul Fitri yg berbahagia
Alhamdulillah, kita panjatkan puji dan syukur kehadirat Allah SWT, yang telah berkenan mengumpulkan dan mempertemukan kita bersama, di Masjid Nurul Islam memenuhi panggilan Allah di pagi hari yang sangat berbahagia ini, untuk bersama-sama memekikkan kalimat tasbih, tahmid, tahlil dan takbir, bersama ratusan juta kaum muslimin di seluruh pelosok dunia ini.
Semoga Allah SWT berkenan menyucikan hati dan diri kita, setelah kita menempuh ujian yang cukup berat selama satu bulan, dalam “Jihadun Nafs” (perjuangan mengendalikan hawa nafsu) yang insyaAllah telah dapat mengantarkan kita sebagai hamba-hamba Allah yang muttaqin, Amiin.

Hadirin kaum muslimin yg berbahagia
Kalau saja kita mau membuka mata melihat keadaan sekeliling kita, ternyata dewasa ini kita dihadapkan dengan tantangan yang tidak kecil.
Pada pundak kita bersama masih terpikul beban yang tidak kecil, yaitu “Membangun Manusia Seutuhnya” dalam usaha dan upaya kita bersama mewujudkan masyarakat “Marhamah” – yang sejahtera lahir dan batin – dan “ Baldatun thayyibatun warabbun ghafur” negara yang aman, damai dan sentausa, dalam ridha Allah SWT.
Tujuan yang mulia tersebut mustahil akan mampu kita capai, bila kita tidak mampu membina persatuan dan kesatuan atas dasar “Ta’awun ‘alal birri wattaqwa” - bahu membahu dalam kebaikan dan taqwa kepada Allah SWT.
Kita sebagai bangsa Indonesia umumnya dan umat Islam khususnya, dituntut untuk bersatu dalam “Shaf wa khiththah” – satu barisan dan perjuangan – tidak ada sedikitpun alasan untuk menempuh jalan yang berpecah belah antara kita.
Untuk terciptanya persatuan dan kesatuan kita, adalah tepat bila kita jadikan momentum sillaturrahmi yang kita adakan pada hari ‘Idul Fitri ini, bukan hanya sekedar berbasa-basi bersalaman dan tersenyum satu sama lain. Tapi harus sanggup memadukan pendapat, menyatukan umat. Persatuan seperti yang Allah SWT gambarkan dalam firman-Nya:
“Dan berpeganglah kamu semuanya kepada tali (agama) Allah dan janganlah kamu bercerai berai……”
( Q.S. Ali Imran: 103)
Untuk tercapainya persatuan umat, haruslah persatuan tersebut didasari atas dua dasar:
Dasar pertama: persatuan yang didasari adanya titik tujuan yang sama, yaitu “Hablullah” (semata-mata mencari ridha Allah SWT.) dalam segala langkah dan perjuangan.
Ayat diatas diuraikan Rasullullah SAW. Dalam sabdanya:

“Orang mu’min dengan mu’min yang lain, bagaikan satu bangunan, dimana masing-masing saling menguatkan yang lain”. (H.R. Bukhari)

Inilah dasar pertama dalam membina persaudaraan dan persatuan dalam Islam, sedangkan:
Dasar kedua: persatuan yang didasari dengan derap langkah dan irama yang sama dalam perjuangan tanpa ada satu suara pun yang sumbang. Inilah yang dimaksud dengan kalimat “Jami’a” dalam ayat diatas. Yaitu dengan tidak membedakan antara individu yang satu dari individu yang lain, satu suku dari suku yang lain, satu golongan dari golongan yang lain.

Hadirin kaum muslimin yang berbahagia
Untuk dapat terealisasikannya kehidupan yang bahagia di dunia ini dan di akhirat nanti, kita dituntut Al Qur’an untuk mampu menumbuhkan daya demokrasi dalam kehidupan bermasyarakat dan bernegara, dengan menegakkan asas “Amar ma’ruf nahi munkar”. Kita dituntut untuk mampu menciptakan suasana “Tawashau bil haq” – saling nasihat menasihati dalam kebenaran – (Q.S. Al Ashr:3). Saling nasihat menasihati kata Al Qur’an, karena kesalahan bukan hanya milik individu tertentu, tapi adalah milik setiap manusia.
Bila hari ini orang lain yang bersalah dan kita yang benar, maka esok mungkin saja orang lain yang benar sedang kita malah yang melakukan kesalahan. Rasulullah SAW. Bersabda:

Tidak ada seorang manusia pun yang luput dari dosa dan kesalahan. Dan sebaik-baiknya orang yang berdosa dan bersalah adalah yang bertaubat dan memperbaiki dirinya”. (Al Hadist)

karenanya, siapapun dia (sepanjang bukan Nabi dan Rasul yang telah dima’shum Allah SWT). Apakah dia seorang pemimpin, rakyat biasa, bahkan ulama dan kyai sekalipun, dapat saja berbuat salah.

Hadirin kaum muslimin yg berbahagia
Karena kita sebagai manusia biasa dapat saja berbuat salah, maka agar kita semua tidak tergolong orang-orang yang “Lafi khusrin” – merugi – (Q.S. Al Ashr:2) dalam kehidupan dunia ini dan di akhirat nanti, Allah SWT memperingatkan kita agar yang sadar menasihati yang lalai, yang benar mengingatkan yang salah. Agar yang lalai tidak hanyut dalam kelalaiannya, yang bersalah tidak semakin tenggelam dengan kesalahannya. Karena kelalaian dan kesalahan sebagian dapat membinasakan semua.
Inilah yang menjadi sebab kiranya, mengapa meluruskan yang bersalah dan lalai itu merupakan perjuangan yang sangat mulia disisi Allah SWT. Rasulullah bersabda:

“Semulia-mulia perjuangan adalah menyatakan yang benar terhadap pemimpin yang bersalah”. (Al Hadist)
kita pernah bahkan seringkali diperingatkan akan hal ini oleh kepala negara, lewat pernyataannya: “katakanlah yang benar itu benar dan yang salah itu salah”.
Namun karena tidaklah mudah bagi seseorang yang sedang hanyut dalam kesalahan untuk menyadari kealpaannya, dan tidak pula mudah bagi yang sudah menyadari kealpaannya untuk mengakui secara jujur kesalahannya. Lebih-lebih bila hal itu menyangkut wibawa dan gengsinya. Karenanya Al Qur’an berpesan kemudian, agar hendaknya di dalam usaha kita menyadarkan orang yang bersalah itu, kita tempuh dengan “Tawashau bish shabr” – dengan sebijaksana mungkin dan dengan penuh kesabaran – sementara di lain pihak, Al Qur’an juga menuntut setiap orang agar dapat berjiwa besar dan berlapang dada untuk mengakui kesalahannya. Bahkan menurut Al Qur’an, orang yang paling mulia disisi Allah SWT bukanlah orang yang tidak pernah berbuat salah dan dosa, tapi orang yang apabila berbuat dosa dan kesalahan, dia mau menyadari akan dosa dan kesalahannya, dan

“Bersegeralah kalian kepada ampunan dari Rabb kalian . . . . .” (Q.S. Ali Imran:133)
karenanya, adalah sangat tepat sekali bila di pagi hari yang sangat berbahagia ini, dan dari Masjid yang mulia ini kita mulai menghamparkan “Tikar Perdamaian” dengan diikuti kesadaran akan kekurangan dan kekhilafan kita masing-masing. Kemudian kita ulurkan tangan untuk saling berjabatan, sambil kita ucapkan dengan penuh khidmat tapi pasti, dan dengan rasa rendah diri:

“Semoga kita termasuk orang yang kembali menemukan jalan yang benar, dan berbahagialah kita karenanya”

Hadirin kaum muslimin yang berbahagia
Di penghujung khutbah ini, idzinkanlah saya mengajak hadirin merenung sejenak . . . . .
Hidup di dunia ini hanya sementara sifatnya, hanya “sekejap mata” kata Rasulullah. Suatu saat nanti (entah kapan, tidak seorangpun diantara kita yang tahu), kita harus juga meninggalkan alam dunia yang fana ini, menghadap ke hadirat Illahi, guna mempertanggungjawabkan amal perbuatan kita masing-masing. Apa yang telah kita perbuat selama hidup ini, kendati kita mampu menghindarkan diri dari tanggung jawab di dunia, namun kita tidak akan pernah mampu mengelak dari tanggung jawab di hadapan Allah SWT Hakim yang Maha Adil di akhirat nanti. Sekecil apapun dari perbuatan kita, tidak akan luput dari perhitungan.
Seseorang dapat saja selamat dari pertanggungjawaban shalat, puasa dan ibadah hajinya, hingga mengantarkannya ke tepi syurga, namun ketika tinggal selangkah lagi kakinya mengayun ke syurga, tiba-tiba memekiklah orang tua atau anak, suami atau istri, orang-orang yang pernah didholiminya, rakyat yang pernah dipimpinnya, para fakir miskin yang menuntut hak mereka. Semua menuntut tanggung jawabnya. Yang pada akhirnya membuat dirinya terseret kembali, untuk kemudian masuk kedalam neraka jahannam, Na’udzu billahi min dzaalik!
Inilah kiranya hakekat dari firman Allah SWT:
“Barang siapa yang mengerjakan kabaikan sekalipun hanya sebesar dzarrah (biji sawi) niscaya dia akan melihat (balasan)nya. Dan barang siapa yang mengerjakan kejahatan sekalipun hanya seberat dzarrah, niscaya ia akan melihat (balasan)nya pula”. (Q.S. Az Zalzalah: 7-8)

Hadirin kaum muslimin yang berbahagia
Kita harus sadar, bahwa segala yang bersifat duniawi tidaklah pernah kekal dan abadi di tangan manusia. Suatu saat nanti, istri yang cantik atau suami yang tampan yang sangat kita cintai, anak cucu yang lucu-lucu yang sangat kita sayangi, pangkat atau jabatan yang paling kita khawatirkan lepas dari tangan kita, rumah bertingkat, mas dan perak yang membuat kita begitu asyik menggosok-gosoknya setiap hari, uang tabungan yang selalu menyibukkan kita untuk menghitung-hitungnya, berapa tambahan atau apakah berkurang . . . . mau atau tidak mau, suka atau tidak suka, rela atau tidak rela, harus kita tinggalkan semua itu di alam dunia yang fana ini! Jangankan suami, istri, anak, cucu, pangkat, jabatan, harta kekayaan dan lain sebagainya. Bahkan jasad kasar kita pun harus kita tinggalkan, tatkala malaikat Izrail menjemput diri kita, membawa kita ke suatu alam, alam barzah namanya. Alam yang nun jauh disana, melewati sekian lapisan langit kata Rasulullah. Perjalanan yang sangat jauh,sepi, tidak ada yang menemani kita, karena semua kita tinggalkan di alam dunia yang fana ini.

Namun hadirin yang berbahagia
Ada sebenarnya, pendamping yang amat setia, yang mampu menyelamatkan kita di alam tersebut dan di alam akhirat nanti, yaitu Iman, taqwa dan amal ibadah kita selama hidup di dunia ini.
Semoga Iman, taqwa dan amal ibadah pulalah yang akan menjadi bekal dan pendamping kita, di kala tiba saatnya nanti kita menghadap Ilahi Rabbi. Amiin.

Hadirin kaum muslimin yang berbahagia
Akhirnya marilah kita bersama-sama berdo’a dengan sepenuh hati. Semoga Allah SWT Yang Maha Pengabul Do’a berkenan memenuhi permohonan kita.
Ya Allah, Engkau Yang Maha Rahman, Maha Rahim
Engkau saksikan detik ini, dikala mentari bertambah tinggi, namun ia sama sekali tidak menghalangi kami untuk tetap duduk bersimpuh di Masjid ini, karena kami masih ingin menyampaikan permohonan dan harapan kami . . . . .
Rabb . . . . . .Dengarlah jeritan dan pekikan hati kami,
Jeritan dan pekikan hamba-hamba Mu yang telah diberi anugerah yang banyak, namun lalai untuk bersyukur kepada-Mu.
Rabb . . . . . . Engkau yang Maha Ghafur
Terlalu banyak rasanya dosa dan kesalahan yang telah kami perbuat, karenanya di hari yang suci dan mulia ini kami memohon ampunan-Mu Ya Allah, sehingga bersihlah jiwa raga kami dari dosa dan kesalahan, tatkala ajal nanti menjemput dan mengantarkan kami menuju kehadirat-Mu.
Rabb . . . . . . ampunilah dosa kami, dosa Ibu dan Bapak kami, dosa pemimpin-pemimpin kami, bimbinglah kami semua dengan Inayah-Mu, agar kami mampu menempatkan diri di jalan yang Engkau ridhai.
Ya Allah . . . . . . . tampakkanlah yang hak itu jelas hak di depan kami, dan mudahkanlah bagi kami dalam menempuhnya, dan tampakkanlah yang bathil itu jelas bathil di depan kami dan mudahkanlah kami dalam menjauhi, bahkan memeranginya.

Rabu, 16 Februari 2011

sifat jujur

Mugi Allah ingkang Maha nguasai sedaya perkawis selalu bukaaken manah kita supados saget memetik hikmah saking setiap kedadosan punapa kemawon kejadian menika. Monggo kita yakin bilih mboten wonten setuanggal kejadianpun ingkang sia-sia, tanpa makna, rugi sanget menawi kita ngadepi gesang menika kanti mboten saget memetik pelajaran saking nopo ingkang sampun kita lampahi. Gesang menika samudera hikmah ingkang tiada terputus. Prayoginipun punapa mawon ingkang kita hadapi, saget menambah ilmu, wawasan, khususipun malih saget nambah, kedewasaan, kearifan diri kita sehingga menawi kita pejah mbenjang, mben lan kapan kemawon, maka warisan kita ingkang paling ageng inggih menika kehormatan pribadi kita, mboten sekedar arisan bondo donya semata. Monggo kita kangen lan senantiasa berharap supados wekdal kita wangsul dumateng Allah inggih saat-saat ingkang penuh kaliyan keindahan lan kebahagiaan.

Mestinipun wekdal malaikat maut menjemput, kita estu-estu dalam keadaan siap, estu-estu dalam keadaan khusnul khatimah. Kedah sering kita bayangaken menawi saat kita pejah mbenjang kita dalam keadaan sae pikiran kita, bersih manah kita, keringat sedang bercucuran di jalan Allah SWT. Syukur-syukur menawi wekdal kita pejah mbenjang, kita nembe sujud ing dalem shalat kita. Ampun ngantos kita pejah sia-sia, kados ingkang sampun diberitaaken wonten TV lan koran-koran tentang tiyang ingkang pejah wekdal mabuk-mabukan, wekdal judi, wekdal wonten ing lokalisasi prostitusi lan lintu-lintunipun, naudzubillahi min dzalik. Enget dating kematian atawin dzikrul maut menika penting sanget.

Mboten wonten kehormatan dan kemuliaan kecuali saking Allah ingkang nggadahi alam alam semesta, ingkang ngangkat derajat sinten kmawon ingkang dipun kehendaki lan ngino dating sinten kemawon ingkang dipun kehendaki.

Hadirin jama’ah ingkang minulya, kita kedah percados sehebat apapun harta, pangkat, kedudukan, atawin atribut duniawi lintunipun mboten badhe berharga menawi kita mboten nggadahi harga diri. Napa artinipun harta benda, derajat lan pangkat, menawi kita mboten nggadahi harga diri.

Gesang wonten donya menika naming sepindah lan sekedap kemawon. Kita kedah bersungguh-sungguh meniti karier kehidupan kita kanti dados tiyang ingkang nggadahi harga diri lan terhormat dalam pandangan Allah SWT lan ugi terhormat dalam pandangan tiyang2 mukmin.

Langkah awal ingkang kedah kita bangun ing dalem gesang kita inggih menika tekad supados dados tiyang muslim ingkang jujur lan terpercaya ngantos tilar kita . kados dene Rasulullah SAW ingkang memulai karier gesangipun kanti gelar kehormatan Al Amin (tiyang ingkang sanget dipun percados).

Keranten menika, Sepindah, monggo jagi lisan kita. Ampun ngantos goroh dalam hal apapun. Langkung sae kita disisihaken keranten kita jujur nopo wontenipun, tinimbang kita dipun trami tapi kanti goroh mboten jujur. Estu mboten bade bahagia lan terhormat menawi dados tiyang ahli goroh.

Kaping kalih, jaga lisan, ampun ngantos nambah-nambahi, ngreka-reka berita atawin informasi ingkang kedah kita sampeaken dating tiyang,

Kaping tiga, ampun ngantos sok pintar kanti njawab setiap pertanyaan. Nah, tiyang ingkang selalu njawab setiap pertanyaan menawi tanpa ilmu mesti badhe ngetingalaken kebodohan kita. Langkung sae kita sanjang “mboten ngertos” menawi kita pancen mboten nyumerapi.

Kaping sekawan, ampun ngantos mbocoraken rahasia atawin amanat, langkung-langkung ampun ngantos mbuka aib tiyang sanes. Menawi wonten tiyang ingkang ndugi dating kita kanti mbeberaken aib lan keawonan tiyang sanes dating kita, estu piyambakipun ugi bade mbuka aib lan keawonan kita dating tiyang sanes lintu maleh.

Kaping terakhir, ampun ngantos kita ngingkari janji. Monggo kita penuhi janji-janji kita meskipun kanti pengorbanan ingkang ageng. Kita kedah enget bilih sedoyo pengorbanan kita kolowau bade dados alit dibandingaken menawi ical harga diri kita, naudzubillah.

Mekaten khutbah ingkang saget kawulo aturaken, mugi Allah senantiasa nggampilaken kita ing dalem kita membangun pribadi kita dados pribadi ingkang jujur lan amanah, jujur dating diri kita piyambak, dating tiyang sanes lan dating Allah SWT langkung-langkung wonten wulan Ramadhan ingkang penuh kaliyan rahmat lan maghfirah menika. Estu mboten wonten faedahipun menawi kita siyam kanti mboten jujur, badhe ilang musna ganjaran siyam kita, lan akhiripun naming mekoleh ngelih lan luwe, naudzubillah.

SHALAT SEBAGAI DZIKIR

Shalat sebagai dzikir dumateng Allah SWT
Dzikir berfungsi supados kita senantiasa inget dumateng Allah, kangge punapa inget dumateng Allah? Supados tiap langkah kehidupan kita bermakna Laa ilaha illallah , keranten menapa kedah Laa ilaha illallah? Wonten menikolah proses keimanan kita gadahi peran atawin labet ingkang penting. Tiyang ingkang boten nggunaaken akalipun mboten badhe saget manggihi jawabanipun.
Hadirin jamaah jum’at rahimakumullah
Proses keimanan ingkang sae inggih menika kados ingkang dipun ajaraken dening Nabiyullah Ibrahim AS, piyambakipun iman dumateng Allah mboten sekedar mewarisi saking tiyang sepuhipun, ananging melalui proses pencarian sesuatu ingkang layak dipun anggep sebagai Tuhan atawin pengeranipun.
Saking proses pencarian menikolah Nabi Ibrahim AS akhiripun manggihi kesimpulan ingkang sanget mendasar atawin pokok, bilih gesang kita menika kedah berorientasi atawin nggadahi setunggal tujuan kemawon inggih menika Allah SWT. Keranten sedoyo lintunipun Allah badhe ilang musnah. Naming Allah piyambak ingkang kekal abadi mboten saget musnah.

QS. Al qashash ayat 88

“Ojo sliramu nyembah liyane Allah, pengeran kang liya, ora ono pengeran kang hak kejobo Allah, saben suwiji-wiji mesti bakal binasa, kecuali Allah, sekabehe penentuan keduwe Allah, lan sliramu kabeh bakal balik marang Allah”
Kesimpulan menikolah ingkang merasuk dating manahipun Nabi Ibrahim sehingga piyambakipun gadahi keteguhan hati lan iman ingkang luar biasa, mboten gampil goyah, meskipun dipun perintah ngorbanaken ingkang putra Ismail AS, piyambakipun tetep teguh nglampahi keranten kecintaan lan ketaatan ingkang ageng sanget dumateng Allah SWT.
Hadirin jamaah jum’at rahimakumullah
Sedoyo ingkang kita gadahi lan kita bangga-banggaaken badhe ilang musnah, harta, bondo donya ingkang kita tumpuk2 kekuasaan, derajat pangkat, jasad, rupa lan sedoyo warni2 kecintaan dating donya menika bakal berakhir seiring kaliyan berjalanipun waktu, ananging Allah SWT tentunipun mboten, menikolah sebagian makna Laa ilaha illallah
Keranten menika sedoyo tujuan gesang kedah kita arahaken dating Allah SWT kemawon. Allah ingkang gadahi kebahagiaan donya lan akhirat, menawi allah berkehendak tentunipun kita ugi saget ngraosaken kebahagiaan fid dunnya wal akhirat.
Menikalah ingkang dipun maksud dzikir dumateng Allah. Mboten sekedar inget ingkang mboten jelas jluntrunganipun, ananging inget dalam arti Laa ilaha illallah inget bilih sedoyo kawontenan donya lan isinipun naming gadahanipun allah, ingat bilih Allahlah ingkang layak mengisi ingatan kita setiap saat setiap waktu, menikolah ingkang kita raosaken ing dalem shalat kita, dawuhipun Allah wonten QS Taahaa 14

“saktemene ingsun iki Allah, ora ono pengeran kang hak kejobo ingsun lan jumenengno sholat kanggo iling marang ingsun”
Kesimpulanipun, kanti senantiasa inget dumateng Allah SWT kita badhe metik manfaat
1. Manah kita badhe senantiasa tenang lan tentrem “ Alaa bi dzikrillahi that mainnul quluub”
2. Dados tiyang ingkang sabar, keranten senantiasa rumaos keparek dating Allah Al baqarah 153 “InnaAllaha ma’as shobiriin”
3. Dados pribadi ingkang ikhlash lan rendah hati keranten kita rumaos alit lan Allah ingkang maha agung
4. Terhindar saking perbuatan ingkang keji lan mungkar “QS ankabut 45’ Innassolata tanha anil faqshai wal munkar”
5. Dados tiyang ingkang kaya hati, mboten serakah keranten kita rumaos keparek kaliyan dzat ingkang Maha Sugih lan Maha Penyayang
Lan kathah malih manfaat lintu2nipun,
Akhiripun monggo kita doa sesarengan dumateng Allah mugi kita saget dados tiyang ingkang saget metik hikmah ingkang ageng saking ibadah sholat kita, sehingga shalat kita bermakna Laa ilaha illallah sebagai sarana kita senantiasa inget, dzikir dating allah, mboten naming kanti lesan, ananging ugi, perbuatan lan manah kita,
aamin ya rabbal aalamiien

Minggu, 13 Februari 2011

Kebahagiaan Spiritual

Kebahagiaan Spiritual

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَاكَاتُهُ
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الْمُنَزَّهِ عَنْ سِمَاتِ الْحُدُوْثِ وَاْلأَلْوَانِ وَالْكَيْفِيَّاتِ * اَشْهَدُ أَنْ لاَإِلَهَ إِلاَّ اللهُ الْغَنِيُ كُلِّ مَا سِوَاهُ وَالْمُفْتَقِرُ إِلَيْهِ كُلُّ شَيْءِ فِى سَائِرِ الْمَخْلُوْقَاتِ * وَأَشْهَدُ أَنَّ سَيِّدَنَا مُحَمَّدًا سَيِّدُ الْمَخْلُوْقَاتِ * أَللَّهُمَّ صّلِّ وّسَلِّمْ وَبَارِكْ عَلَى رَسُوْلِِِ اللهِ صَاحِبِ الْحَوْضِ وَالشَّفَاعَاتِ * وَعَلَى آلِهِ وَأَصْحَابِهِ وَمَنْ تَبِعَهُمُ الْمُفَضَّلِيْنَ الْفَائِزِيْنَ بِأَنْوَاعِ الْخَيْرَاتِ * أَمَّا بَعْدُ – فَيَا عِبَادَ اللهِ ! إِتَّقُوْا اللهَ وَلاَ تُشْرِكُوْا بِهِ شَيْئًا وَاجْتَنِبُوْا السَّيِّئَاتِ وَالْمُنْكَرَاتِ *
Hadirin Jamaah Shalat Jum’at Rahimakumullah
Mangga kita ngaturaken taqwa lan syukur ing ngarsaning Allah SWT. Ingkang sampun maringi kanikmatan, kesenengan, rizki, lan gesang datèng kawulanipun sahingga kanthi rahmating Allah ugi kita sedaya tetep wonten ing salebeting iman lan Islam.
Mugi rahmat saha salam kaparingna dateng panutan kita Nabi Muhammad SAW ingkang sampun kautus dening Allah supados nuntun umat manungsa nuju dateng margi ingkang leres.
Mugi-mugi kita sedaya kagolong ewoning para Muttaqin ingkang estu-estu taqwa dateng Allah tansah nindakaken dhawuhing Allah sarta nebihi awisanipun.

Hadirin Jamaah Shalat Jum’at Rahimakumullah
Demi srengenge lan sinare ing wayah esok,
Demi mbulan tatkalane ngiringi,
Demi rina tatkala metu,
Demi wengi tatkala nutupi,
Demi langit lan sekabehe binaane,
Demi bumi lan sekabehe kang ono duwure,
Demi jiwa lan penyempurnaane,
Allah ngilhami marang jiwa iku (dalan) kefasikan lan ketakwaan,
Yekti untung kanggone wong kang nyuceake jiwa iku,
lan temen rugi kanggone wong kang ngrusuhi.

Menikolah sumpah, sumpah saking Allah SWT, kaping pitu Allah sumpah, maring srengenge, mbulan, awan, wengi, langit, bumi lan maring jiwa. Setunggaling pepenget bilih mboten naming srengenge, bumi, lan mbulan ingkang kedah bergerak ing dalem garis orbitipun, ananging ugi jiwa manungsa. Tapi wonten pundi panggenanipun garis orbit jiwa manungsa meniko? Menawi srengenge, mbulan, lintang saget diukur secara fisika, ananging jiwa manungsa kados pundi kita badhe ngaweruhi,
Wonten pundi kita kedah mlampah nuprih kabekjan lan kebahagiaan?
Wonten pundi kita saget mlampah sareng kaliyan alam semesta ingkang senantiasa bertawaf, sesarengan kaliyan trilyunan bintang-bintang lan malaikat ingkang mubeng ngelilingi arsy.
Jawabanipun: Yekti bejo kanggone wong kang nyuceake jiwa iku, lan temen rugi kanggone wong kang ngrusuhi.
Cobi kita bayangaken Indonesia ingkang kebak kaliyan tiyang ingkang kasmaran, jatuh cinta. Cobi kita bayangaken Indonesia,ing pundi sedayanipun, kakung, estri, enem, sepuh, nandang kasmaran, kasmaran kaliyan Sang Maha Pencipta, kasmaran kaliyan Sang Maha Penyayang. Menapa ingkang dipun lampahi inggih demi cintanipun dumateng Allah.
Menawi piyambakipun dados Polisi, piyambakipun njagi lalu lintas kanti sae, mboten mupu bea lan korupsi, keranten pingin dipun tingali Sang Kekasih, Pengeranipun ingkang Maha Ngawuningani. Menawi piyambakipun dados hakim, piyambakipun dados hakim ingkang jujur lan adil, mboten kolusi lan dados calo kasus, keranten rumaos senantiasa dipun tingali kaliyan kekasihipun, Allah Al Adl. Menawi piyambakipun dados petani, mongko piyambakipun ngeramut sabinipun kanti sae, mboten mangan galengan, keranten pingin ngetingalaken raos cintanipun dating Allah ingkang paring bumi ingkang gemah ripah loh jinawi. Menawi sedoyo saget dados tiyang ingkang bekerja senantiasa wonten ing garis orbitipun, wonten ing rel2 tuntunanipun agami ingkang samestinipun, estu negari Indonesia menika badhe dipenuhi kaliyan tiyang2 ingkang dirundung cinta, sedoyo ndadosaken donya menika sebagai cara kangge nglairaken raos syukur ingkang penuh cinta.
Mekaten menika naming badhe dipun gadahi tiyang ingkang manahipun nandang kasmaran, jatuh cinta dating Allah, sehingga punapa mawon ingkang dipun lampahi, supados angsal perhatian saking kekasihipun, Allah Azza wa Jalla.
Fenomena atawin peristiwa menika kados-kados namung saget kedadosan wonten ing wulan suci Ramadhan, tiyang-tiyang sami rebutan ngetingalaken cintanipun, paring sedekah dateng kaum dhuafa, fakir miskin, shalat sunnah, tahajud, darus qur’an, ananging meniko naming wonten wulan Ramadhan. Wonten jawinipun wulan meniko, kita kados-kados putus cinta kaliyan Allah SWT, kekasih kita.
Kita seringkali supe kaliyan Allah, ingkang Maha Penyayang, kita sering mboten sadar bilih kita menika dipun ciptaaken dening Allah, lan kita ugi manggen wonten buminipun Allah, kita sering supe, kita gesang menika kangge menapa? Kangge napa kita urip wonten bumi niki?. Keranten menika mangga kita jawab pertanyaan-pertanyaan menika wonten manah kita piyambak2:
Napa kita meniko wujud, wonten ing bumi menika 100 tahun kapengker?
Napa riyin, 100 satus tahun kapengker kita inggih gadahi nyawa, mripat, asta kekalih lan jasad kita sedaya menika?
Napa kita inggih nate merenung sekedap kemawon, lenggah, lajeng berfikir kengeng menapa kita nggadahi gesang menika?
Napa kita inggih nate meraba wajah kita, nyepengi sirah kita, lajeng ngraosaken bilih kita menika gesang, Allah Al Khaliq ingkang maringi kita gesang, tapi kita mboten mampu menyadari lan ngraosaken gesang kita menika. Menikalah ingkang terjadi, kita seringkali mboten sadar, bilih kita gesang menika semata naming kangge nunjukaken bilih kita menika pantes dipun wujudaken dening Allah wonten buminipun menika.
Lajeng kaping kalih, kathah sanget tiyang ingkang ndadosaken gesang menika dados tujuan utama. Tujuan menika kados-kados akhir saking sedayanipun. Tujuan gesang menika seolah cara kangge mekoleh sedaya kebetahan jasmani kita. Sering mboten sadar bilih gesang kita menika naming sementara.
Kebahagiaan gesang ingkang sejati inggih menika kebahagiaan spiritual. Kebahagiaan wekdal kita mampu ndadosaken gesang wonten donya menika dados sarana kangge pinanggeh kaliyan Kekasih sejati kita. Supados kita pinanggih, bermuwajahah kaliyan Allah wonten akhirat benjang.
Kesadaran menika seolah tertutup kaliyan gemerlap donya menika, kesadaran menika kados mboten malih dipun gadahi mayoritas kita, hingga akhiripun manungsa mboten wonten malih perdamaian ing antarane sesaminipun. Mboten wonten malih raos kasih sayang, lan cinta diantara sesame.
Mugi-mugi kita sedaya saget menyadari akan tujuan gesang kita ingkang sejati lan mengisi gesang kita kanti gesang ingkang sejati sehingga kita sumerap kanti saestu wonten pundi kita gesang, sinten estunipun kita menika lan badhe dating pundi akhiripun kita …..
Wacaen muhammad..
Wacaen kanti asmane pengeranmu kang ndadekno sliramu soko segumpal getih
Wacaen kanti asmane pengeranmu kang Maha Pemurah
Kang ngulangi menungsa kanti perantaraan kalam
Kang ngulangi menungsa apa kang ora dikaweruhi
بارك الله لي ولكم في القرآن العظيم - ونفعني وإياكم بما فيه من الأيات والذكر الحكيم - وتقبل مني ومنكم تلاوته إنه هو السميع العليم – أقول قولي هذا واستغفر الله العظيم لي ولكم ولسائر المسلمين والمسلمات والمؤمنين والمؤمنات فاستغفروه إنه هو الغفور الرحيم.